วันที่ 99 พักขาหนึ่งวันที่ อ.เมือง จ.แพร่
วันนี้เจอไปอีกหนึ่งดอกกับความน่ารักของคนเหนือ เนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์ใช่ม่ะ คนส่วนใหญ่ในประเทศไทย วันนี้ก็จะใส่เสื้อสีฟ้าเนอะ คนที่นี่ทั้งเมืองเลย ใส่เสื้อมอฮ่อมกันทั้งนั้นเลย คือตอนแรกเสื้อมอฮ่อมในความคิดของเด็กกรุงเทพอย่างเรานี่ออกจะแนวไม่แฟชั่นเท่าไหร 555 พอมาเจอทั้งเมือง แต่งมอฮ่อมแบบนี้แล้ว อุแม่เจ้า หลงรักเธอไปอีกรอบนึงเลย มีชุดสแลคด้วยอะ ชอบๆๆๆ นี่ถ้ามันไม่หนามาก คงจะซื้อไปใส่ทำทัวร์หละ คือมันดูมีมนต์เสนห์มอฮ่อมทั้งเมืองเลยอะ อธิบายไม่ถูก
วันนี้ก็ได้ให้สัมภาษ์ณกับสื่อท้องถิ่นที่นี่ และได้มีโอกาสให้หนึ่งในพี่นักข่าว นั่งข้างหน้า เนื่องจากพี่เขาถามว่านั่งหน้ารู้สึกยังไงบ้าง เราก็บอก ต้องนั่งเองคะ พี่จะได้เขียนในคอลัมภ์ถูก 555
วันนี้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ในเมือง แล้วก็จบด้วยที่ บ้านวงค์บุรี ได้มีโอกาสเจอเจ้าบ้านรุ่นที่ 4 ด้วย เจ้าหน้าที่ของที่นี่ได้ให้คำแนะนำเล่าเรื่องราวเพื่มเติมเกี่ยวกับบ้านนี้ ทาสต่างๆ ให้ความรู้มากมายเลยจริงๆ บ้านนี้ทั้งหลัง สร้างด้วยไม้สักทอง ที่เก่ามาก ใช้เงินในการสร้างเมื่อ 115 ปีก่อนนะ ราคาประมาณ 1000 กว่าบาท สุดยอดอะ สมัยนี้ถ้าสร้างหรอ 10ล้านก็เอาไม่อยู่เลยมั้ง
ระหว่างที่ขี่จักรยานในเมือง ก็ได้เจอมนต์เสนห์เมืองแพร่ไปอีกหนึ่งดอก บ้านไม้หลังเก่าๆ ที่ตั้งอยู่เรียงราย ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ได้อยู้ในสภาพที่ดีเลิศหรูเมืองบ้านวงศ์บุรี แต่มันก็ดูคลาสสิกมากอะ เห็นสวยๆแบบนี้ ก็อดใจไม่ได้ที่จะถามนักข่าว และท่านผอ.ของการท่องเที่ยวว่า ทางตัวเมืองมีนโยบายเกี่ยวกับบ้านไม้พวกนี้ยังไง ก็ได้รับคำตอบมาว่า จะเก็บรักษาบ้านไม้พวกนี้ไว้ ให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ให้คนมาดูแบบนี้ต่อไป ได้ฟังแล้วก็ดีใจนะ เพราะเมื่อสองวันก่อนอ่านข่าวอัมพวา ที่ว่ารื้อบ้านไม้เก่าๆ เพื่อที่จะสร้างรีสอร์ท จะบ้าตาย คือไ่ม่รู้จะพูดยังไงเลยจริงๆ เสียความรู้สึกมากๆอะ มันเหมือน จุดขายของอัมพวาคือความเก่าที่ดูขลัง จากบ้านไม้ เรือพาย และหิ่งห้อย แต่ตอนนี้กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ ก็รู้นะว่าบ้านไม้มันเก่า แต่แทนที่จะรื้อสร้างใหม่ เอาโครงมันมาซ่อม ต่อเติมให้มันดีกว่านี้แล้วทำเป็นรีิสอร์ทมันจะดีกว่ามั้ยอะ เรือยนต์ที่ขับกัน ก็เปลี่ยนเป็นเรือพาย ดีกว่ามั้ยอะ เฮ้อ…..ประเทศไทย
