วันที่ 52 อ.เมือง จ.สระแก้ว ถึง อ.โนนดินแดง จ.บุรีรัมย์
ท้องเสียแต่เช้า วันนี้เลยออกสายหน่อย
เมื่อวานหยุดพักขาหนึ่งวัน ล้างจักรยาน และมีน้องแน็ต(รุ่นน้องที่มหาลัย)เป็นเจ้าบ้านพาออกไปเที่ยว ขอบใจมากจ้า พาเข้าบ้านไปหาพ่อกับแม่ด้วย (อร๊ายพี่แต่งงานแล้วนะน้อง 555 ก็ว่ากันไป) แน็ตกับคุณแม่พาเราสองคนไปเที่ยวน้ำตกปางสีดา แต่ยังไม่เข้าช่วงน้ำหลาก น้ำตกเลยดูแห้งแปลกๆไป แล้วก็พาไปล่องเรือที่เขื่อพระปง สวยมาก เป็นเรือเร็วของบ้านน้องแน็ตเอง นั่งไพระอาทิตย์ก็จะตกลับขอบภูเขาไป สวยมาก จนใกล้จะเข้าฝั่งใบพัดเรือมีปัญหา ไม่หมุนเพราะตัวเชื่อมลื่น ก็ได้แต่อาศัยท่อไอเสียที่พ่นลงน้ำช่วยดันเข้าฝั่ง ระหว่างค่อยๆลอยเข้าฝั่ง ก็คุยกันว่าใครจะเป็นคนแรกที่โดดลงไปลากเรือก่อน เหอเหอ ดีนะที่ไม่ต้องลาก พอขึ้นฝั่งมา คุณแม่น้องแน็ตก็เซอร์ไพรส์ด้วยอาหารที่สั่งมาระหว่างที่เราลงเรือ ปลาทั้งนั้นเลย อร่อยมาก แซ่บสุดๆ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดู มัวแต่หิวน้ำลายไหลอยู่ เหอเหอ พอลไม่ชอบกินปลา งานนี้เลยได้ไข่เจียวหมูสับไป แต่ก็ยังดีที่ลองปลานิดๆหน่อยๆ 555
ช่วงนั่งรถกลับโรงแรม รู้ตัวเลยว่า อยู่บนจักรยานนานเกินไปแล้ว เพราะรู้สึกว่าน้องมันขับรถเร็วมากอะ นั่งเกร็งมาตลอดทางเลย พอดูตัววัดความเร็วแล้ว แค่ 100 กิโลเมตร ต่อ ชั่วโมงเอง เหอเหอ อยู่กับความเร็วที่ 25 กิโลเมตรต่อชั่วโมงมานานเกินไป
กลับมาวันนี้ต่อ พอลหาทางลัดตัดหัวมุมออกไปได้โดยการวิ่งทะแยงขึ้น ทางตอนแรกก็ดี ไปๆมาๆ เฮ้ยนี่มันไร่ยางคนอื่นนา มีประตูด้วย แต่เปิดอยู่ ก็เลยเข้าไป ถามทางเขา เขาก็ว่าออกได้ ปั่นทะลุสวนยาง ออกมาเจอสวนมัน อุแม่เจ้า ทรายทั้งนั้น พอลบอกปั่นไปอย่าหยุดนะ แต่คนนั่งข้างหน้า ไม่ได้คุมตัวแฮนด์เอง ปั่นไปรู้สึกไปว่าล้อสะบัด กลัวล้มใจจะขาด ไปได้ประมาณ 3 กิโลเองมั้ง แต่เหมือนไปมา 30 กิโล เหอเหอ ทะลุออกมาเส้นหลัก พอลบอก ที่ปั่นมาเมื่อกี้ไม่ได้ร่นระยะทางเลยแม้แต่นิดเดียว………อืม…..ขอบใจที่บอก
ใครถามว่าวันนี้ไปไหน ก็บอกไป บุรีรัมย์ โนนดินแดง ก็มีแต่คนบอก อืม…ปีนเขาหน่อยนะ ไม่ไกล กิโลเดียวเอง บางคนก็ 3 กิโล อืม….นั่งทำใจตั้งกะเมื่อคืนหละ ปั่นไปเรื่อยๆก็ไม่เจอเนินอะไร พอเริ่มเข้าโนนดินแดง แวะกินไอติม ถามพี่คนขายไอติมว่าเนินเนียะข้างหน้าใช่มั้ย พี่เขาก็บอกว่าใช่ 3 กิโลเอง ขึ้นได้อยู่แล้ว สบายๆ (คิดในใจ ลากหนูขึ้นไปด้วยมั้ยหละพี่) พอปั่นไปถึงเลยอุทยานตาพระยาไปนิดเดียว ป้ายมาเลย ทางขึ้นเขา 3 กิโลเมตร กรุณาใช้เกียร์ต่ำ ง่ะ……มา 3 กิโลเมตรจริงๆ ปั่นไป เข็นไป แค่เดินเฉยๆยังเหนื่อยเข็นจักรยานขึ้นไปด้วยแทบอ้วก รถคันอื่นขับผ่าน ก็บีบแตรใส่ ไม่รู้บีบแตรไล่รึเปล่า เพราะถนนไม่มีไหล่ทางเลย หรือว่าบีบเห็นใจ ให้กำลังใจ มีคันนึงเหมือนจะหยุดช่วยเอารถขึ้นไปส่งให้ แต่ทางอย่างชัน รถข้างหลังตามมาอีกเป็นพรวน พี่แกเลยขับผ่านไป ไปได้สักพัก เห็นป้ายเขียนว่าเข้าเขต จังหวัด บุรีรัมย์ เลยบอกพอลว่าเนียะสูงสุดแล้ว ที่เหลือลงอย่างเดียว เพราะเดาว่าเขาใช้สันภูเขาเป็นตัวแบ่งเขต มานั่งมองนาฬิกา 3 กิโลเมตรนี้ใช้เวลาไป 40 นาทีพอดี หัวใจแทบวาย สรุปวันนี้เข็นจักรยานไป 2 รอบ เช้ารอบเพราะผ่านทราย บ่ายอีกรอบเพราะขึ้นเขา สรุปทริปนี้เข็นจักรยานแล้ว 4 ครั้ง และมีแววว่าตัวเลขจะขึ้นไปอีก 555
ขึ้นไปถึงเนินบนสุด ซื้อน้ำเย็นมาสี่ขวด ดื่มไปสอง อีกสองเอามาราดหน้า ราดหัว ไม่ไหวร้อนมาก ไม่ใช่ร้อนแดดนะ ถามเขาว่าจากนี้ไปถึงโนนดินแดง เป็นทางเรียบแล้วใช้มั้ยคะ เขาบอก ใช่ เรียบไปตลอดทางเลย จนถึงโนนดินแดงมีอีกเนิน แต่ไม่ต้องห่วง ไม่ยาวขนาดนี้ หันไปแปลให้พอลฟัง พร้อมบอกว่า อีกเนินไม่ไหวนะ ตายแน่ๆ แค่นี้ก็ปวดขาลามมาปวดก้นแล้วเนียะ อ๋อลืมบอกไป ตั้งกะออกมาจากสระแก้ว ฮัดชิ่วบ่อยมาก เกือบร้อยครั้งได้มั้ง ถ้าไม่เป็นหวัด ก็คงจะมีคนด่าเยอะมากอะ ผลที่ตามมาจากการฮัดชิ่วก็คือน้ำมูก แทบจะม้วนทิชชู่ยัดเข้าไปอุกจมูกเลยทีเดียว พอลเลยบอกงั้นถ้าเจอที่พักก่อนถึง โนนดินแดง ก็หยุดเลยละกัน
ต่อมาได้อีกสัก 10 กิโลมั้ง ก็เจอรีสอร์ท ภูวนา อะไรเนียะหละ คืนละ 450 แอร์ น้ำร้อน ร้านอาหาร ทุกอย่างพร้อม วิวสวยด้วยนะ เป็นบังกะโลหลังๆ ทานข้าวเย็นเสร็จทานยาเข้าไป สลบเหมือดเลย ตื่นมาอีกทีนาฬิกาปลุก ตี 5 พอดี
