วันที่ 39 อ.เมือง จ.สมุทรสาคร ถึง อ.เมือง จ.สมุทรปราการ

ออกมาแต่เช้า ตี 5 กว่าๆ ถ้าเป็นจังหวัดอื่นช่วงนี้ถนนจะเงียบมาก ร้านค้าก็ยังไม่เปิด ของกินเลิกคิด แต่ที่นี่ไม่ใข่ รถวิ่งกันให้ขวักเรียบร้อย รถเยอะใช้ได้เลย แต่ก็น้อยกว่าตอนกลางวัน ร้านค้าก็เริ่มเปิดแล้ว ของกินเพียบ แต่ด้วยความที่ไม่รู้ เลยกินแซนวิชที่เซเว่นไป ขี่ผ่านร้านข้าวมันไก่ไปแบบเสียดายมาก ใครผ่านมาแทบนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องของกินคะ

ก่อนจะขี่วันนี้เราก็มีโพสใน Thaimtb เกี่ยวกับเส้นทางจากสมุทรสาครไปสมุทรปราการ โดยที่ไม่ผ่านเพชรเกษม ก็ได้พี่หลายๆท่านแนะนำเส้นทางเข้ามา ก็ไม่รู้ว่าเส้นทางที่ปั่นมาวันนี้เป็นเส้นทางเดียวกันมั้ย แต่ก็เจอสถานที่ หรือชื่อถนนบางอย่างที่คล้ายๆกันอยู่ ก็น่าจะใช่เนอะ ที่แน่ๆคือถนนวกวนดีจริง งง มาก ระหว่างทางเจอพี่อัศวิน พี่เขาปั่นจักรยานผ่านมา เราก็เลยถามทางเลยว่าไปพระสมุทรเจดีย์เส้นไหนดี ก็ขอบคุณคะที่อุตสาห์อธิบายทางมาให้ พร้อมทั้งปั่นมาส่งตรงแยก ก็ขอยอมรับในความโง่เรื่องทิศทางของตัวแน็ตเอง เพราะเส้นทางพี่อธิบายมาทั้งหมด แน็ตจำได้แค่ตรงที่เราแยกกัน แล้วก็ขี่ตามทางนี้ไป แยกนู่น เลี้ยวนี่ที่พี่อธิบายมาทั้งหมด ไม่เข้าหัวเลยแม้แต่เลี้ยวเดียว เรียกว่าต้องถามทางคนแถวนั้นแบบ แยกต่อแยกเลยทีเดียว ไอ้คนที่เก่งเรื่องทางก็ดันฟังภาษาไทยไม่ออก จบกันเลยทีเดียว แต่ก็สามารถมาถึงพระสมุทรเจดีย์ได้อย่างปลอดภัย ว่าจะเลี้ยวไปป้อมพระจุลแล้ว แต่เห็นฝนฟ้าอากาศไม่เป็นใจอย่างรุนแรง คือถ้าไปติดฝนอยู่ที่นี่แน่นอน ก็เลยตัดสินใจไปที่ท่าเรือเลย ได้ถ่ายรูปพระสมุทรเจดีย์มาด้วย (ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมทุกที่ที่ไปจะต้องกำลังซ่อมอยู่ด้วย ตั้งกะตอนไปพระธาตุที่นครศรีธรรมราขหละ มีเหล็กพาดกันไปมาเหมือนเหล็กดัดฟันเลยทีเดียว)

นั่งเรือข้ามมาเสียค่าเรือคนละ 4 บาท จักรยานอีก 6 บาท ถูกสุดๆ แต่พอตอนเห็นทางลงเรือ แล้วก็หันกลับมาดูจักรยานพร้อมกับคิดในใจว่า ห่าน จะเอาลงเรือยังไงหว่ะ โชคดีที่เด็กเรือช่วยยกกับพอลเอาลงและขึ้นออกจากเรือให้ ขอบคุณมากคะ

นั่งเรือไปพร้อมกับคิดในใจ อืมนี่มันปากน้ำเจ้าพระยาแล้วนี่หว่า งั้นข้างหน้านี่ก็อ่าวไทยแล้วสิ พอข้ามไปถึงฝั่งปากน้ำ สมุทรปราการ ฝนก็ตั้งเค้าเรียบร้อย พอไปถึงไปรษณีย์ปุีป ตกปั๊ปเลย ดีนะข้างๆมีศาลาไม่งั้นเละ แต่ศาลาก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากเท่าไหร เพราะลมแรงมาก กังหันแถวนั้นหมุนส่งเสียงน่ากลัวมาก ในหัวคิดไปถึงหนังเลยว่าใบพัดหลุดลงมาแทง เหอเหอ จินตนาการเลอเลิศผิดเวลาอีกแล้ว ระหว่างที่รอฝนหยุด ก็จัดการเขียนโปสการ์ดส่งกลับบ้าน พร้อมทั้งเตรียมส่งของกลับบ้านบางส่วนด้วย สุดท้ายส่งกลับไปอีก 1.4 กิโลกรัม รวมแล้ว ตั้งกะเริ่มทริปมา จนถึงวันนี้ 39 วัน ส่งของกลับบ้านไปแล้วทั้งหมดประมาณ เกือบ 14 กิโล 555

ส่งพัสดุเสร็จ ฝนที่ทำท่าจะหยุดตอนแรกก็ตกลงมาใหม่ แล้วก็เบาลงให้คนตายใจขับรถ ขี่มอไซค๋ออกมา แล้วก็ตกใหม่ แหม…กวนทีนจริงๆ

สุดท้ายวันนี้ก็จบที่ สถานตากอากาศบางปู ห้องพักพัดลมคืนละ 400 บาท ห้องแอร์ คืนละ 1000 บาท เรียกได้ว่า ไม่ได้แค่ห้อง แต่ได้มาเป็นหลังเลย เหอเหอ

อย่างที่รู้ๆกันว่ามาบางปู มาดูนกอพยพ แต่มาผิดเวลา ไม่มีนกอพยพ ไม่เป็นไรรอบหน้ามาใหม่ ถึงไม่เห็นนกเยอะนัก แต่ก็เห็นปลาตีนเต็มเลย เพิ่งเคยเห็นใกล้ๆขนาดนี้อะ ตัวใหญมาก เดินไปมา พอลถาม แน็ตนี่แปลก กลัวกบ แต่ไม่กลัวปลาตีน เราก็บอกกลัวทำไมมันเป็นปลา มีหางด้วย แถมยังเป็นปลาที่พิสูจน์ถึงการพัฒนาร่างกายให้เหมาะสมกับอากาศและสถานที่ที่เปลี่ยนไป เมื่อก่อนใครจะไปคิดว่าปลาจะหายใจบนบกได้ ใครจะไปเชื่อว่าปลาใช้ครีบเดินได้ มีปลาตีนมาพิสูจน์ให้ดูแบบนี้ ต่อไปในอนาคตอีก ล้านปี ใครจะไปรู้คนอาจหายใจในน้ำได้ ไม่ก็บินได้ก็ได้ เหมือน x-men ดีม่ะ (จริงๆอันนี้ก็เวอร์ไป แต่เคยอ่านมานะ ว่าต่อไปคนเราอาจเกิดมาแล้วไม่มีไส้ติ่ง เนื่องจากตัดกันจัง แถมไส้ติ่งก็ไม่ได้ทำหน้าที่อะไร ต่อไปมันก็จะเล็กลงๆๆๆๆๆๆๆ จนหายไป)

ตอนแรกก็ดูเป็นสัตว์ที่น่าแปลกตา แต่พอพอลบอกว่า ดูดีๆดิ เหมือนกบจะตาย ผิวลื่นๆ หน้าคล้ายกบเลย แค่เปลี่ยนจากขา เป็นครีบและหางก็เท่านั้นเอง พอพอลพูดแบบนี้ ลองกลับไปดูใหม่ก็….เออ จริงหว่ะ เหมือนกบเลย แล้วอยู่ดีๆปลาตีนก็ดูน่าเกลียดมชขึ้นมา…..งานนี้ต้องด่าอีตาพอล

Tags: Samut Prakan, Samut Sakhon, ไทย