วันที่ 38 อ.สามพราน จ.นครปฐม ถึง อ.เมือง จ.สมุทรสาคร

จังหวัดที่ 22

จากประสบการ์ณการขี่มาชอบขี่จักรยานวันอาทิตย์นะ รถโล่งดี แต่ก็ไม่ชอบขี่จักรยานวันอาทิตย์เหมือนกัน เพราะกิจการเกือบทุกอย่างปิดหมดเลย…..

วันนี้ก็งั้นๆ ออกมาจากสามพรานประมาณ 9 โมงกว่าได้ ระหว่างที่กำลังเตรียมจักรยานออกเดินทาง พอลบอกหนึ่งในเบล์บอยที่ Rose Garden อ่านบทความเกี่ยวกับเราสองคนมาจากเวบอะไรก็ไม่แน่ใจ พี่เขากลัวหาว่าโม้มั้ง เลยไปปรินท์บทความออกมาให้ดูเพื่อเป็นการยืนยัน 555 ขอบคุณมากคะ ที่จำกันได้ (จักรยานหน้าตาแปลกประหลาดขนาดนี้คงจะจำกันได้อยู่แล้ว) เมื่อวานตอนเข้าไปเอารองเท้าแตะ พี่เขาอุตสาห์ติดป้าย ห้ามเล่น ห้ามจับไว้ที่จักรยาน ขอบคุณมากคะที่เข้าใจเรา

วันนี้วิ่งเส้นในส่วนใหญ่ มีข้ามถนนใหญ่อยู่ 2-3 ครั้ง น่ากลัวเป็นบ้า รถมันจะรีบขับไปตายกันที่ไหน ถนนนะ ไม่ใช่ลู่แข่งรถ F1 ผ่านอ้อมใหญ่ อ้อมน้อย โรงงานเยอะมาก คลองที่เห็นมาตลอดทางสีน่ากลัวมาก ดำแบบ ตกลงไปถ้าไม่ตายก็คงขึ้นมาแล้วมี แขนงอกออกมาอีกข้างอะ เหม็นน้ำเน่าด้วย ไม่เข้าใจคนแทบนี้อยู่กันไปได้ยังไง

พอมาถึงสะพานข้ามพระราม 2 ป้ายข้างหน้าสะพานเขียนว่าปิดปรับปรุง แต่พอลก็ยังดั้นด้นปั่นขึ้นไป ด้วยเป็นห่วงว่าเราไม่ชอบปั่นถนนใหญ่ที่รถบรรทุกเยอะๆ (มีถามก่อนขึ้นนะ ว่าจะไปมั้ย เราก็บอกไม่ไป เขาติดป้ายปิดปรับปรุง แต่สุดท้ายมันก็ขึ้นไป ก็สงสัยว่า ถ้าจะถามแล้วไม่สนใจคำตอบ งั้นก็อย่าถาม ไม่รู้จะตอบไปทำไม เป็นคนไทยอ่านภาษาไทยออก ฟังภาษาไทยรู้เรื่อง คนเดินมาด่าว่าอ่านไม่ออกหรอ ฟังแล้วมันเจ๊บ ฝรั่งอย่างพอลฟังไม่รู้เรื่องก็เลยไม่เข้าใจ) เฮ้อ…แล้วตั้งแต่นั้นก็ทะเลาะกันมาตลอดทางยันเข้าที่พัก เหอเหอ

โรงแรมที่นี่ก็หายากอีกเช่นกันประมาณ 99.99% ของโรงแรมใน อ.เมืองสมุทรสาคร เป็นม่านรูดหมดเลยมั้ง โทรไปถามเบอร์ไหนก็ม่านรูดทั้งนั้น เจออยู่ที่เดียว เซ็นทรัล คืนละ 1070 บาท ไม่มี wifi ก็ว่าจะพักแล้ว ยอมเสียแพงอีกคืน แต่ทางโรงแรมไม่มีห้องให้เอาจักรยานเข้าไปเก็บ ยืนยันอย่างเดียวว่าต้องจอดที่ลานจอดรถ พร้อมกับการันตีว่า ไม่หายแน่นอน ไม่มีคนเล่นแน่นอน แต่จากประสบการ์ณที่จอดมา ทุกโรงแรมสุดท้ายก็สามารถหาห้องเก็บของ หรือห้องอะไรสักอย่างให้เราจอดจักรยานได้ แต่โรงแรมนี้ไม่สามารถช่วยเหลือได้ แม้แต่ผู้จัดการก็ไม่สามารถ อธิบายให้พอลฟัง พอลก็ไม่สนใจ ไม่ไว้ใจที่จะจอดที่ลานจอดรถ เราก็เข้าใจนะ เราก็ไม่ไว้ใจเหมือนกัน จักรยานมันแปลกๆแบบนี้ ยั่วยุให้คนเดินมาจับนู่นนิด จับนี่หน่อย หนักเข้าก็ขึ้นไปนั่งกันเลย เห็นมาหลายทีหละ ถ้าพังขึ้นมาก็ไม่คิดว่าทางโรงแรมจะรับผิดชอบ สุดท้ายคืนนี้เลยจบที่ม่านรูด ห้องก็โอเคนะ มีน้ำร้อน แอร์ก็เย็น สภาพห้องก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร แต่มันเป็นม่านรูดไง นี่ถ้าไม่มาสภาพเสื้อจักรยาน หมวกกันน๊อก ถุงมือ คนอื่นก็คงคิดว่าอีนี่เป็นอีตัวมากับฝรั่งแน่นอน กำแพงห้องที่นี่ก็บางเหลือเกิน ห้องข้างๆดูหนังเรื่องอะไร ทำอะไรได้ยินหมด

มาถึงห้องพักแล้วอยู่ดีๆก็ร้องไห้ เคยเป็นมั้ย เหมือนมันมีอะไรอึดอัดอยู่ในใจ อะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ดี แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไปถึงโรงแรมเซ็นทรัล รู้ว่าไม่มีห้องจอด ก็รู้นะว่าไม่ควรเสี่ยงจอดข้างหน้า ควรไปหาโรงแรมอื่นพัก แต่มาคิดๆดูว่าแทบนี้มันมีกี่โรงแรมเชียวที่ไม่ใช่ม่านรูดแล้วมันก็ทำให้หงุดหงิดขึ้นมาอีกเหมือนกัน จะอธิบายยังไงดีหละ เหมือนก็รู้นะว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ แต่ก็รับความเป็นจริงไม่ได้เหมือนกัน ประมาณนั้นมั้ง เป็นมาสองวันแล้ว ตั้งกะปั่นออกมาจากนครปฐมเมื่อวาน หวังว่าเข้าชลบุรีไปแล้วคงจะกลับมาสู้โหมดสนุกสนานกับการฮันนีมูนครั้งนี้อีกรอบหนึ่ง

ไม่ได้ถ่ายรูปเลยแม้แต่ภาพเดียว เพราะไม่มีอะไรสวยน่าสนใจให้ถ่าย ไม่ได้ลายเซ็นจากที่ไหนเลยเพื่อพิสูจน์ว่ามาถึง สมุทรสาครแล้ว มีแต่ไปรษณีย์บัตรหนึ่งใบที่ส่งเข้าตู้ไป ก็ภาวนาว่าจะได้รับการแสตมป์ตราจังหวัดละกัน ไม่งั้นเรียกได้ว่าจังหวัดนี่เราไม่มีอะไรยืนยันการมาถึงเลยแม้แต่อย่างเดียว

วันนี้ระหว่างที่ขี่เห็นหลักกิโลเขียนว่า กรุงเทพ 30 กิโล แล้วก็ชวนหงุดหงิดใจ มันใกล้แค่นี่เอง แต่ดันเลือกทางที่ต้องไปเกือบ 6000 กิโล เพื่อให้ถึง กรุงเทพ เหอเหอ

พรุ่งนี้เข้าสมุทรปราการ และฉะเชิงเทรา ขอบคูณพี่ๆทั้งหลายที่เข้ามาแนะนำเส้นทางที่จะไป โดยไม่ผ่านถนนใหญ่ แม้แต่โทรมาอธิบายเลยก็มี ด้วยส่วนตัวเป็นคนงงกับทิศทางอยู่แล้ว ทางที่พี่ๆอธิบายมาทั้งหมด พูดตรงๆเลยว่า ไม่เข้าใจ งง มาก แต่ก็จดจุดสำคัญๆทั้งหลายเอาไว้ เช่น ถนนบางขุนเทียบ เลียบชายหาด มหาลัยเทคโนโลยี วัดต่างๆ ลองอธิบายให้พอลฟังคร่าวๆ วาง GPS บน Google Map ตามที่คิดว่าน่าจะใช่ ยังไงก็ช่วยภาวนาให้ไปถูกทางด้วยนะค้าบ

Tags: Nakhon Pathom, Samut Sakhon, ไทย