วันที่ 21 อ.คุระบุรี จ.พังงา ถึง อ.เมือง จ.ระนอง

จังหวัดที่ 13 จังหวัด ระนอง แหม…เลขอาถรรพ์มาเลย ก็โดนไปหนึ่งดอก ปั่นอยู่ดีๆ พอลถามว่า รู้สึกจักรยานวูบๆนะ แน็ตขยับผิดท่าอะป่าว เราก็บอกว่าป่าว นั่งอยู่เฉยๆเนียะ พอลบอกหรือว่ายางแบน แล้วพอลก็เบรค มารู้ตัวอีกทีรถคว่ำ ก้นไถลไปกับพื้นถนน จักรยานไปทาง คนไปทาง ดีนะที่ไม่มีรถวิ่งตามมา เพราะล้มออกไปทางถนน แล้วตรงหัวเลี้ยวด้วย สรุปยางหน้าแบน แล้วพอลไปเบรคหน้าด้วย เลยพลิกเลย กระเป๋าหลุดออกมา 1 ใบ ก้นถลอก ดีนะเลือดไม่ไหลเท่าไหร ดีนะที่ใส่ถุงมือ ถ้าไม่ใส่ฝ่ามือก็คงถลอกไปเรียบร้อย ที่เหลือก็ไม่มีอะไร แต่คิดว่าน่าจะชา เพราะหลังจากนั้นสักพัก เริ่มปวดแขน กับขา ฝั่งขวาทั้งซีกเลย คิดว่าเพราะเอาแขนขวาลงพื้นก่อน ส่วนขานี่คงเป็นเพราะใส่คลิปมันเลยล๊อกแล้วกว่าจะหลุดออกมา คงจะบิดกล้ามเนื้อไป แต่ก็ไม่เป็นไรแค่ปวดเฉยๆ ส่วนก้นนี้ก็แยกไม่ออกเหมือนกันว่าปวดเพราะกระแทกมา หรือว่าปวดจากการปั่นท่านั้นนานๆ 555 พอลไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีรอยขีดข่วน ไม่มีฟกช้ำ ก็ไม่รู้มันลงมาท่าไหนเหมือนกัน

ร่างกายไม่เป็นอะไรมาก แต่จักรยานนี่สิ ยางไหนเป็นรูไม่ว่า ยางนอกนี่ดิเป็นรอยครูดกับถนนกินลึกเข้าไปเกือบถึงยางใน ยางแพงด้วย ตัวถีบข้างหน้ามีเอียงนิดหน่อย คิดว่าตอนล้มเท้าล๊อกอยู่กับที่ปั่นแล้วคงเผลอบิดไปนิดนึง เบรคยังใช้งานได้ปรกติ

เข้าระนองมาได้ไม่กี่กิโลก็โดนเลย เลข 13 นี่แรงจริงๆ 555

กว่าจะถึงระนองมาได้ ก็ขึ้นเขาลงเนินมาหลายลูกมาก ร้อนด้วยวันนี้ เล่นเอาเหนื่อยเลย วันนี้ถึงช้ากว่าปรกติ ก็ตอนเช้าปั่นมา 2 ชั่วโมงแรก ยังได้ไม่ถึง 40 โลเลย บ่าย 2 ได้มั้งกว่าจะถึงระนอง ระหว่างทางเห็นน้ำตกหงาวด้วย สวยมาก มันเป็นน้ำตกแปลกๆอะ มองไกลๆแล้วก็ไม่แน่ใจว่าเป็นน้ำตก หรือว่าหิน ขี่มาเรื่อยๆถึงเห็นว่าเป็นน้ำตก 555 เหมือนภูเขาลูกนี่มันรั่วอะ เพราะมีน้ำไหลออกมาจากภูเขา 2-3 รู นี่ถ้าหน้าน้ำหลาก มันคงจะรั่วออกมาหลายจุดแน่ๆ เห็นจากรอยคราบน้ำบนหิน

พอมาถึงที่ระนองก็ได้รู้ว่าที่นี่พม่าเยอะนะเนียะ ขนาดป้ายส่วนใหญ่ต้องเขียนพม่าต่อลงมาจากภาษาไทยเลย

ที่นี่ไม่มีการท่องเที่ยวเราเลยแวะไปร้านจักรยานแทน ไปมาสองร้านก็เป็นร้านเล็กๆ ของ LA กับขายจักรยานธรรมดา โทรไปถามพี่บี ที่หาดใหญ่ พี่เขาก็แนะนำให้ไปร้านที่อยู่ตรง ตลาดระนองธานี ปั่นมาถึงหน้าร้านวิริยา ไบค์ ก็ร้องอ๋อ เพราะร้านนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว เราก็แวะมาหนึ่งครั้ง ตอนพอลไปทำเรื่อง Visa พี่สิทธิพงค์ เจ้าของร้านก็ยังพาชมคอลเลคชั่นจักรยานเก่าของเขา รอบนี้เรามา พี่เขากำลังจะออกไปปั่นพอดี ก็โชคดีไป ดีนะไม่คลาดกัน นั่งเม้ามอยกันได้สักพัก ก็ได้รู้ว่าพี่เขาก็ทัวรริ่งเหมือนกัน ไปมาหลายแล้ว ทั้งธิเบตน้อย สิบสองปันนา ลาว เวียดนาม โอ้โห…. ที่ช๊อคที่สุดคือ พี่เขาปั่นจากระนอง ไปภูเก็ต ภายในวันเดียวมาแล้ว ระยะทาง 308.8 กิโลเมตร ภายใน 13 ชั่วโมง พอเขาบอกเสร็จก็ตอบกลับไปว่า พี่รีบไปไหนหรอคะ 555 เก่งมากเลย ข้าน้อยขอคารวะ

พี่สิทธิพงค์ ได้พาเราไปน้ำพุร้อนรักษะวาริน ที่อยู่ในเมือง แล้วก็แนะนำที่พักที่นี่ให้ ก็เลยได้โอกาสพักที่นี่เพิ่มอีกหนึ่งคืนเลย 555 ก่อนลากับพี่สิทธิพงค์ พี่เขาก็ชวนไปที่ร้านพรุ่งนี้ จะล้างโซ่ให้ หรือจะให้ล้างทั้งคันเลยก็ได้ (สงสัยจะเห็นความซกมกบนจักรยานที่เราซ่อนไม่อยู่ 555)

ที่พักคืนนี้เป็น ชื่อ Thansila Hot Spring Resort Ranong. เจ้าของสุดสวยชื่อพี่หน่อย และหมาน้อยคู่ใจชื่อ น้องขนุน อยู่ไม่ไกลจากบ่อน้ำร้อนมาก ห้องพักสะอาด ใหม่ สวยงามดี ใครผ่านมาทางนี้ก็แนะนำเลยคะ ราคาก็เริ่มตั้งแต่ 650 ไปถึงพันกว่า

หลังจากเช็คอิน อาบน้ำเสร็จ ก็อดรนทนไม่ได้ต้องขอออกมาเล่นกับน้องขนุน เห็นแล้วนึกถึงน้ำแข็งหมาที่บ้าน 555 เล่นไปก็เม้ามอยกับพี่หน่อยไปเรื่อย พี่หน่อยหนีน้ำท่วมที่ใต้มาติดอยู่ที่ระนอง 10 วัน แล้วนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นใหพี่หน่อยย้ายมาอยู้ที่ระนอง ซื้อโรงแรมนี้ แล้วก็ดูแลต่อ 555 น่าอิจฉาจริงๆ เม้ามอยคิดว่าคงจะนานไป เพราะพอลต้องออกมาตามให้ไปกินข้าวเย็น เฮียหิวมาก หิวขนาดหิ้วรองเท้ามาให้ กระเป๋าตังค์มาเรียบร้อย

เย็นนี้ไปทานอาหารอิตาเลี่ยน ที่เขาว่ามีร้านเดียวในระนอง 555 อร่อยมาก ชื่อร้าน Buono ใกล้ๆโรงแรม ใครผ่านมาอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศจากอาหารไทยธรรมดา ก็แนะนำร้านนี้คะ อร่อยจริงๆ

ตัวเมืองระนองเอง เท่าที่ได้ยินมาก็มีน้ำตกหลายที่ ภูเขาหญ้าก็สวย ปั่นผ่านมา สวยมาก แต่ที่แน่ๆมาที่นี่ต้องเที่ยวน้ำพุร้อน

Tags: Phang Nga, Ranong, ไทย