วันที่ 129-130 ถึงอำเภอเมือง จังหวัดตาก
จังหวัดที่ 63 ตอนนี้อยากจบทริปใจจะขาดแล้ว อยากกลับบ้าน 555
จังหวัดตาก ตอนแรกมานั่งคิดเล่นๆว่าชื่อนี้ได้มาอย่างไร ก็เดาเอาว่าน่าจะเกี่ยวกับพระเจ้าตากสิน แต่ก็ได้รับคำตอบมาว่า ท่าชื่อพระเจ้าตากสิน เพราะท่านเป็นเจ้าเมืองตาก งั้นสันนิษฐานที่สองคือมาจากคำว่าตากแห้งหรือเปล่า ก็ได้รับคำตอบมาจากทางการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานตากว่าถูกต้อง ตาก หรือชื่อเก่าว่า ระแหง เนื่องจากตั้งอยู่ที่ที่มีภูเขาล้อม ทำให้พอหน้าร้อนก็ร้อนกว่าที่อื่นๆ ประมาณว่าถ้าเปียกมาจากลำปาง ก็จะมาแห้งที่ตาก ถ้าเปียกมาจากกำแพงเพชร ก็จะมาแห้งที่ตากเหมือนกัน เอ้า…คิดฮาๆ ดันถูกซะงั้นอะ
เมื่อสองวันก่อนได้รับการติดต่อมาจากหนึ่งในบุคคลที่ติดตามการปั่นจักรยานครั้งนี้มาอย่างเหนียวแน่น 555 พี่ตุ่นชวนให้ไปนอนค้างที่บ้านพี่เขาตั้งกะต่อนเรายังปั่นอยู่อีสาน คราวนี้ได้ฤกษ์งามยามดีปั่นเข้าเมืองตากพี่ตุ่นก็ชวนให้ไปนอนบ้านเขาอีกครั้ง เกรงใจมากมาย เพราะเวลาพวกเราสองคนถึงโรงแรมแล้ว สภาพห้องตอนเช็คเอาท์มักจะตรงข้ามกับสภาพตอนเช็คอิน
ระหว่างปั่นเข้าเมือง ตอนแรกนึกว่าจะไม่ผ่านบ้านพี่ตุ่น กะว่าคงจะถึงเมืองตากก่อน ก็กะไปนอนบ้านพี่เขาคืนวันพรุ่งนี้แทน แต่พอลเลือกปั่นเส้นทางวิ่งเข้า บ้านตากออก ข้ามสะพานไปบ้านตากตก แล้วก็วิ่งเส้นเก่าเข้าเมืองตาก รถน้อยลงไปเยอะ ร่มรื่นกว่า ทางเรียบกว่า เพราะเลียบแม่น้ำปิงมาตลอดทาง สวยงามเชียว คนละเรื่องกับเส้นหลักเลย ใครปั่นมาจากสำปาง เข้าตาก ก็แนะนำเส้นทางนี้นะคะ พอใกล้ถึงก็โทรหาพี่ตุ่น ถึงได้รู้ว่า ถ้าปั่นเส้นนี้จะผ่านหน้าบ้านพี่เขาเลย ถึงบ้านพี่เขาก่อนตัวเมือง
ตอนแรกนึกว่าจะหาไม่เจอแล้ว ดีนะที่เกือบจะผ่าน พี่ตุ่นปั่นจักรยานออกมาหน้าบ้านพอดี ไม่งั้นเลยแน่นอน พอเข้ามาในตัวบ้านแล้ว ก็ตัดสินใจกับพอลว่า อย่ากระนั้นเลย พี่เขาเสนอมาซะขนาดนี้ บ้านน่ารักขนาดนี้ จะไม่สนองก็จะหน้าเกลียดเกิน เหอเหอ อยู่บ้านนี้มาหนึ่งคืน ได้รับการดูแล ทั้งด้าน ที่พัก และหลายๆอย่าง โดยล้นหลาม ขอบคุณมากคะทั้งพี่ตุ่่นและครอบครัว ถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้จักกัน แต่พูดตรงๆ นอนที่นี่ ให้ความรู้สึเหมือนนอนที่บ้านตัวเอง มันอบอุ่น ปลอดภัย ไม่ได้โม้นะ มันรู้สึกได้เลยถึงความแตกต่างระหว่างการนอนบ้านแบบนี้ กับนอนโรงแรม
นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้รับการดูแลจากคนอื่นแบบนี้ ครั้งแรกที่หาดใหญ่ถ้าใครจำได้ จะรู้ว่าแน็ตได้บังเอิญไปเจอเพื่อนบ้านที่อยู่ตรงข้ามกันมาตั้งกะเด็กๆที่หาดใหญ่ พี่บีย้ายมาหาดใหญ่แล้วก็เชิญให้เราสองคนไปนอนบ้านเขา ทำข้าวเย็นให้กินด้วย เหมือนที่พี่ตุ่นทำ คืนนั้นจำได้ว่านอนหลับสนิทมากที่สุด มากกว่านอนโรงแรมคืนละ 2500 อีก อาหาร ถึงแม้จะไม่ได้หรูหรา แต่ก็รสชาติดีกว่าไปทานร้านอาหารแพงๆอีก
