วันที่ 115 ต.ป๋าแป จ.เชียงใหม่ ถึง อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน
วันนี้มาแค่ 60 กิโล โซ่ยังคงล๊อกอยู่แต่เฟือง ยังแอบงี่เง่าอยู่ดี วันนี้ก็เลยมาได้เรื่อยๆ ไม่ต้องจูงมาก แต่ว่าก็ไม่สามารถเอาขึ้นเขาที่ชันได้อยู่ดี อารมณ์ประมาณว่าออกแรงกดดันมันนิดนึง ก็จะส่งเสียงไม่พอใจออกมา เราสองคนก็ต้องทำใจลงเดิน บางทีพอลปั่นขึ้นเนินได้ แต่เราต้องลงเดิน เหอเหอ นี่ชั้นอ้วนเกินไปหรือฟ่ะ
เช้านี่ออกจากโรงแรมมา หมอกลงสวยมากเลย ตรงจุดที่เราพักเป็นจุดหุบเขาพอดี สวยมากอะ อยากจะถ่ายรูปแบบอาร์ทๆมาให้ทุกคนดู แต่ด้วยความสามาถในการถ่ายรูป และประสิทธิภาพกล้องไม่ได้สูงส่งมากก็เลยออกมาได้อย่างที่เห็น 555 ปั่นไปก็เห็นละอองน้่ำผ่านไป ตอนยังไม่ปั่นก็ว่าอากาศเย็นๆแล้วนะ พอเริ่มปั่นเท่านั้นหละ อุแม่เจ้า หนาวนะเนียะ 555
พอลบอกว่าหรือนี่จะเป็นบทเรียนของเบื้องบนที่สอนให้่เราสองคนรู้จักการปั่นขึ้นเขาแบบค่อยๆปั่น ไม่ทรมารจักรยานและไม่ทรมานตัวเอง คือจริงๆแล้วก็มีคนบอกมานะว่าเวลาปั่นขึ้นเขายาวๆ อย่าอัดขึ้นแรง เพราะแรงจะหมดก่อนถึงยอด ให้ค่อยๆขึ้น ความเร็วเหลือสัก 5-6 กม ต่อชั่วโมงไปเลยก็ได้ แต่อีตาพอลไม่เชื่อไง เราจะช้าก็ไม่ได้ เพราะถ้าข้างหลังอัดเร็ว ข้างหน้าก็จะปั่นฟรีเลย อธิบายไม่ถูกอะ เราก็ถีบนะ แต่ไม่มีแรงในการดันเลย งืม…ยอมแพ้หละ เอาเป็นว่าถ้าข้างหลังอัด ข้างหน้าก็ต้องอัดตามอะ
วันนี้เลยขึ้นมาแบบช้ามากกกกก แต่ก็ไม่เหนื่อยนะ ดีแล้ว อีตาพอลได้บทเรียน
ตอนแรกกลัวน่าดูว่าปั่นจักรยาน จากแม่แตงมาปาย เข้าแม่ฮ่องสอน จะต้องเป็นอะไรที่ยากมากแน่ๆ ยากกว่า บ้านหลวง เชียงม่วน และพร้าว แน่ๆ ที่ไหนได้ ง่ายกว่าอะ สำหรับคนที่ไม่เคยมาปั่น ก็จะรู้ว่า เส้นทางนี้ได้กิตติศัพท์ของเรื่องโค้งเยอะ คนมาอ้วกแตกอ้วกแตนทุกราย อะไรประมาณนี้ และด้วยที่มัน โค้งเยอะเนียะหละ เลยทำให้มันปั่นง่ายขึ้น เพราะไม่ได้ตรงขึ้นชันอย่างเดียว แต่่ค่อยๆขึ้นแทน ประมาณขึ้นน้อยๆ แต่ขึ้นนานๆ 555 ขาขึ้นไม่เท่าไหร เพราะขึ้นมาช้าซะจน ไม่รับรู้โค้งใดๆทั้งสิ้น แต่ขอลงนี่ดิ อุแม่เจ้า พี่จะหักศอกไปไหนค่า โค้งเยอะมาก นี่ถ้านั่งรถมาอ้วกแตกแน่นอน
ออกจากโรงแรม 7 โมง มาถึงปายประมาณ เที่ยงได้ ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร แต่อากาศที่เย็นๆเมื่อเช้า โอโห โคตรร้อนเลย
พอลบอกว่า ไม่ได้การแล้ว เราต้องซ่อมเฟืองหลังและโซ่ นี่ถ้าไม่มีใครขายอะไหล่ รวมทั้งซ่อมจักรยานได้ พรุ่งนี้เตรียมตัวนั่งรถตู้กลับไปตัวเมืองเชียงใหม่ หิ้วล้อหลังไปให้ร้านจักรยานซ่อมให่แน่นอน เราก็ว่า ไปสองคนเปลืองตังค์ ไปคนเดียวก็พอเนอะ อีกคนรออยู่ที่ปาย ยูไม่เคยเมารถงั้นยูไปละกัน ให้ชั้นไปได้อ้วกในรถแน่นอน โชคดีมากที่มีคนแนะนำผ่านทางเวบ ThaiMTB ให้ติดต่อพี่คนนี้ที่ปายเพื่อเขาจะช่วยได้ โทรไปพี่เขาว่าน่าจะมีอะไหล่ ให้ลองเอาจักรยานเข้ามาดู แต่พี่เขาไม่ใช่ร้านจักรยานนะ ไปถึงบ้านพี่้เขา ก็ได้รับรู้ว่าชื่อพี่โกศล พี่เขาเป็นประธานชมรมจักรยานที่ปาย ไม่ได้เปิดเป็นร้านซ่อม แต่ก็พอมีอะไหล่ มีอุปกรณ์ซ่อมได้อยู่ สำหรับเพื่อนๆในชมรม ก็โชคดีมากที่พี่โกศลมีชุดเฟืองหลัง แบบที่เราต้องการ และมีโซ่ให้เราเปลี่ยน หลังจากใช้แรงพอล และแรงพี่โกศลช่วยกันแงะเอาเฟืองเก่าออก ยัดเฟืองใหม่เข้าไป เปลี่ยนโซ่ใหม ก็ใช้เวลาพอตัว เพราะเฟืองเก่าติดแน่นมาก เอาแทบไม่ออก ขอบคุณพี่โกศลจริงๆที่ทำให้หนูไม่ต้องทรมานตัวเองนั่งรถลงไปถึงตัวเมืองเชียงใหม่ 555 พี่โกศลบอก ขอที่อยู่หน่อย เดี๋ยวจะส่ง ประกาศนียบัตร ผู้พิชิตโค้งมาถึงอ.ปายได้ เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
ก่อนแยกกัน ถามพี่โกศลว่าจากปายเข้าแม่ฮ่องสอนโหดมั้ยพี่ หรือว่าก็พอๆกันกับ แม่แตงมาปาย พี่โกศลบอกก็พอๆกันหละ โค้งเยอะพอๆกันด้วย ก้เลยคิดว่า ถ้างั้นก็ไม่น่าจะยากกว่าที่คิดที่จะพิชิต แม่ฮ่องสอน แต่ตอนนี้เรามีแผนใหม่ มะรืนนี้ แทนที่จะปั่นเข้าแม่ฮ่องสอน เปลี่ยนเป็นล่องแก่งจากปายเข้าแม่ฮ้่องสอนแทน ใช้เวลา 2 วัน แล้วค่อยปั่นออกจากแม่ฮ่องสอนกลับเชียงใหม่ คือถึงมันจะง่ายกว่าที่คิด แต่คิดว่าปั่นเส้นทางนี้ รอบเดียวก็น่าจะพอแล้วเนอะ เหอเหอ
